Αφιέρωμα # griots

#griots: Ψηφίδες μιας άτακτης σκέψης…

Συμπλοκή στα Εξάρχεια με νεκρό από σφαίρα μπάτσου δημοσιεύτηκε December 6, 2008 από anonymous τροποποιήθηκε December 8, 2008—– ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΩΝ AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ Ο αγώνας συνεχίζεται! —– Στάχτη m.hulot Δευτέρα, Δεκέμβριος 08, 2008 —– Αυτοπορτραίτο Τρίτη, 9 Δεκέμβριος 2008 —– Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΠΕΝΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ – Alexandros İçin Türkiye Yasta Basic Info: Global Type: Student Groups – Political Groups Description: Protestors in Istanbul-Turkey wrote on the wall of Greek Consulate that «police kills everywhere and we are 16 years old, too!» —– To φάντασμα της ελευθερίας έρχεται πάντα με το μαχαίρι στα δόντια Υπερρεαλιστική Ομάδα Αθήνας – surrealismgr@gmail.com Τετάρτη, 10 Δεκεμβρίου 2008 —– Εμείς τα παράσιτα ANemos 11.12.2008 —– Μανιφέστο για τους Καιρούς που Ζούμε! inlovewithlife 13 Δεκεμβρίου 2008 —– Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας… Στέκι Αλβανών Μεταναστών Δευτέρα, 15 Δεκέμβριος 2008 —– Καλωσήρθατε στην όαση του πραγματικού 15 Δεκεμβρίου 2008—–
Η (αυτο)καταστροφή είναι δημιουργία… Κορίτσια στην εξέγερση Τρίτη, 16 Δεκεμβρίου 2008—–Ελευθερία σε όλους μας!—–Κι όμως συνεχίζεται to vytio Δεκεμβρίου 17, 2008—–Mail: Γιατί καίμε; _ 18 Δεκεμβρίου 2008—–ΜΗΝΥΜΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΩΣΗ Εργαζόμενοι, προσωρινοί, φοιτητές, άνεργοι από τη Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών και την Κατάληψη ΑΣΟΕΕ 20 Δεκεμβρίου 2008—–Ένα γράμμα για σας Αλεξάνδρα Κανέλλου—–Σπασμένες βιτρίνες… τσακισμένες χαρές jinx Tuesday, December 23, 2008

Η «ΑΤΑΚΤΗ» ΣΚΕΨΗ ΩΣ ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ…Ή ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΑΠΟΤΡΟΠΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗΣ

I. Η εξέγερση ως πεδίο πολιτισμικών επινοήσεων

Η βίαιη διαμαρτυρία, η οποία ακολούθησε τον φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και γρήγορα μετεξελίχτηκε σε εξέγερση, δεν συντελέσθηκε ούτε οδήγησε σε νοηματικό κενό. Καθώς κατέλαβε με ποικίλες μορφές το δημόσιο χώρο (διαδηλώσεις, καταλήψεις, κ.ά.) χρησιμοποίησε, όπως κάθε μορφή ανθρώπινης δράσης, εν πολλοίς δοκιμασμένα υλικά μεταποιώντας και μετασχήματίζοντάς τα διατηρώντας ταυτόχρονα πολλά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Οι συμβατικές και συχνά κοινότοπες μορφές έκφρασης που συνοδεύουν κάθε κινητοποίηση –τα πανώ και τα συνθήματα –γραπτά ή προφορικά–, τα στένσιλ στους τοίχους ή οι προκηρύξεις– σε αρκετές περιπτώσεις ανασημασιοδοτήθηκαν ενώ αναπτύχθηκαν αυτοσχέδιες πρωτοβουλίες- δράσεις (π.χ. στο Σύνταγμα, στην Ακρόπολη, στην ΕΡΤ, στα θέατρα κτλ) μεταφέροντας την εξέγερση από το ‘δρόμο’ στη σφαίρα του ‘υψηλού’ πολιτισμού με ποικίλα και άνισα αισθητικά αποτελέσματα. Ακόμη και η υλική διάσταση της εξέγερσης –από τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν (π.χ. σημειώματα, κεριά, λουλούδια αλλά κυρίως μολότωφ, πέτρες και φυσικά η ίδια η σωματική παρουσία) μέχρι τα υλικά αποτελέσματα της βίαιης διαμαρτυρίας (π.χ. σπασμένες βιτρίνες, καμένοι κάδοι, λεηλατημένα καταστήματα)–, ανασυγκρότησαν και διακίνησαν νοηματικές συνδηλώσεις του συμβάντος πέρα από τα στενά χρονικά και γεωγραφικά του όρια.
Εξίσου σημαντική υπήρξε και η επικοινωνιακή έκρηξη την οποία επέφερε το συμβάν στη σφαίρα του διαδικτύου και γενικά της ηλεκτρονικής επικοινωνίας (ζητήματα που αναλύονται σε ξεχωριστό άρθρο). Ο κυβερνοχώρος έδειχνε πως ήταν από καιρό έτοιμος να υποδεχθεί το εξεγερτικό συμβάν. Οι συντακτικοί του κανόνες –η δυνατότητα ανωνυμίας στην έκφραση γνώμης, τα έπεα πτερόεντα του προφορικού λόγου να μεταγράφονται στο γραπτό-ηλεκτρονικό, η αμεσότητα επικοινωνίας, η ταχύτατη διάδοση της πληροφορίας– συνδυάστηκαν αυτή την φορά με αντισυστημικούς προσανατολισμούς στην αντιπληροφόρηση και τη διαφοροποίηση από τα ‘επίσημα’ ΜΜΕ και κυρίως την τηλεόραση (που ξεπεράστηκαν από τα γεγονότα) βγάζοντας πολλούς από τους χρήστες του διαδικτύου στο ‘δρόμο’ και συμβάλλοντας στην οργάνωση και το συντονισμό των κινητοποιήσεων.

ΙΙ. Όψεις μιας ‘άτακτης σκέψης’

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσουμε έστω και σκόρπια για τη σκέψη των πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών της εξέγερσης, για το τι εννοούσαν όσοι φώναξαν ή τραγούδησαν στο δρόμο, ζωγράφισαν στον τοίχο, σχολίασαν το γεγονός στους ηλεκτρονικούς χώρους συζητήσεων, έγραψαν συλλογικά ή ατομικά, δημόσια ή ιδιωτικά κείμενα. Η έκταση, η ποικιλία των θέσεων (μέσα σε έναν ωκεανό λέξεων και κειμένων) και η αντιφατικότητα των μηνυμάτων που διακίνησαν, δυσχεραίνουν το έργο της περιγραφής. Ωστόσο, με κάθε επιφύλαξη μπορούμε να επισημάνουμε κάποια χαρακτηριστικά της. Πολλές φορές τα μηνύματα είναι δυσδιάκριτα, καθώς διαφεύγουν μέσα στην αχλύ και το βουητό της σύγκρουσης, ασχημάτιστα, αποσπασματικά, εφήμερα ή και ασπόνδυλα. Είναι επίσης υβριδικά, αφού ατελώς ενώνουν ετερογενείς κώδικες ενώ συχνά εκφράζονται πολυφωνικά, καθώς χρησιμοποιούν τα συντακτικά και τα λεξιλόγια, αλλά και ‘τις κραυγές και τους ψιθύρους’, πολλών και ετερόκλητων ιδιολέκτων (του μπαρ και του γηπέδου, της διαδήλωσης και της συναυλίας) και γλωσσών (γκρίκλις, φραγκλέ), σταθερά τοποθετημένων στη σφαίρα του ‘χαμηλού’ πολιτισμού. Τα ίδια μηνύματα δείχνουν να είναι μη-άμεσα ‘πολιτικά’, ιδιαίτερα όταν δεν αποτυπώνουν ευανάγνωστα, συμβατικά αναγνωρίσιμα πολιτικά σχέδια, και μοιάζουν ευάλωτα. Σε οριακές στιγμές μπορούν να είναι εικονοκλαστικά ακόμη και αναστοχαστικά.
Εν ολίγοις, με όλους τους ως άνω προσδιορισμούς θα μιλούσαμε για μια σκέψη που συγκροτείται δυσδιάκριτα μέσα από την καταστατική επίκληση της ‘αταξίας’, τόσο ως αξίας, που συνεχίζει και μετασχηματίζει μια παράδοση ανυποταξίας, όσο και ως οργανωτικής αρχής για τη συνοχή του πληθυντικού πολιτικού της υποκειμένου. Μιλάμε για μια ‘άτακτη σκέψη’ που παρουσιάζεται σαν να υπόσχεται την πιο βαθιά ρήξη, το περιεχόμενο της οποίας ωστόσο, ποτέ δεν περιγράφει με κάποια ακρίβεια.

ΙΙΙ. Εξέγερση και γνωστική διαταραχή

Η εξεγερμένη στάση με τα παραπάνω χαρακτηριστικά λειτουργεί, και λειτουργεί διαταρακτικά. Όχι μόνο γιατί τα μηνύματα που εκπέμπει είναι συχνά επενδυμένα στη βία. Αλλά κυρίως, γιατί τα όποια νοήματά της περισσεύουν από τις διαθέσιμες ταξινομικές κατηγορίες: για παράδειγμα οι ιδεολογικές της προκείμενες είναι και αναρχισμός και ρομαντικός αντικαπιταλισμός και σιτουασιοναλισμός και ιδεολογία της ‘αυτόνομης ζώνης’ και αντι-παγκοσμιοποίηση και αδιέξοδος καταστροφικός χουλιγκανισμός και πολλά άλλα που συνέχεια διαφεύγουν. Όμως και η λογική της μοιάζει να είναι ιδιαίτερα δυσπρόσιτη.
Με λίγα λόγια, αυτή η κατάσταση (και η ακαταστασία…) των πνευμάτων συνιστά γνωστική πρόκληση. Στον καθρέφτη αυτών των δυσανάγνωστων στοιχείων φανερώνεται η δυστοκία και το γνωστικό έλλειμμα των καθ’ ύλην αρμόδιων κοινωνικών επιστημόνων. Κυρίως μιας μερίδας από αυτούς που έχουν αναλάβει το δύσκολο έργο του δημόσιου σχολιασμού στο πεδίο της επίσημης επικοινωνίας, εκείνων που δεν επιτρέπουν το αναγκαίο περιθώριο της κατανόησης αλλά σπεύδουν να εφαρμόσουν τις ‘έτοιμες κατασκευές’. Έτσι ορισμένοι αντί να γνωρίσουν, να αναγνωρίσουν, έστω να αποπειραθούν να κατανοήσουν, κανοναρχούν και συχνά ως εισαγγελείς ενοχοποιούν συνοπτικά τις νεότερες γενιές στριμώχνοντάς τες πίσω από μια κουκούλα (‘κουκουλοφόροι’).
Στη συγκυρία της εξέγερσης η όποια γνωστική διάθεση καταπιέστηκε ενώ αντίθετα επιστρατεύθηκαν γνώριμα μοτίβα για να καλυφθεί το γνωστικό κενό: η δαιμονοποίηση της υλικής βίας (με την ταυτόχρονη υποβάθμιση της ανθρωποκτονικής βίας), η ενοχοποίηση συλλήβδην της κοινωνίας (‘παιδαγωγική ανεπάρκεια γονέων και σχολείων’, ‘τέλος της πολιτικής και ιδεολογίας’), η πολιτισμική παθολογία. Τα μοτίβα αυτά συνιστούν συντηρητική αναδίπλωση της σοβαροφανούς ‘συστηματικής’ σκέψης μπροστά στο νέο αντίπαλο δέος στο βαθμό που αναπλαισιώνουν τα νέα δεδομένα απαλείφοντας τον ιστορικά και πολιτισμικά προσδιοριζόμενο χαρακτήρα τους. Έτσι δεν αποτυγχάνουν μόνο στην υποτιθέμενη γνωστική αποστολή στην οποία έχουν επιστρατευθεί αλλά κυρίως αποκαλύπτουν τα νέο-συντηρητικά αντανακλαστικά που έχουν επικρατήσει στο εσωτερικό της, προτάγματα που έχουν αναγάγει την ευταξία (και μάλιστα μια ορισμένη εκδοχή της) σε κυρίαρχη γνωστική αρχή και τη λεγόμενη ‘κοινή λογική’ σε αυτονόητη μεθοδολογία. Πρόκειται για τρόπο σκέψης που βάλλει ευθέως στον σκληρό πυρήνα της διανόησης εκείνης –όχι μόνο αριστερής– που την τελευταία τριακοντοπενταετία θεώρησε ως μείζον κεκτημένο την κατανόηση στα πεδία των κοινωνικο-πολιτικών επιστημών, της ιστοριογραφίας αλλά και της πολιτικής. Δεν παραιτούμεθα από τη δυνατότητα κριτικής ή πολιτικής οροθέτησης αλλά θεωρούμε ότι οι διεργασίες αυτές προϋποθέτουν την κατανόηση και σίγουρα όχι την άνωθεν και εξ αποστάσεως ηθικοπλαστική διαπαιδαγώγηση, την απορριπτική ειρωνεία και καταδίκη.
Μέσα από αυτήν την κατάσταση των πνευμάτων, την οποία ονομάσαμε ‘άτακτη σκέψη’, η εποχή μας μάς απευθύνεται. Ας την ακούσουμε μέσα από την ετεροφωνία και την κακοφωνία της αντί να τής στρέψουμε τα νώτα ή να σπεύσουμε να την τακτοποιήσουμε, να την εκκαθαρίσουμε καταγγέλλοντας συνάμα εκατοντάδες χιλιάδες νέους που εισβάλανε ορμητικά σε αυτήν. Ας αξιοποιήσουμε τη διαταρακτική της δύναμη ως πηγή ανανέωσης της δικής μας σκέψης, μια ανανέωση που επιβάλλεται ως προϋπόθεση κατανόησης των βαθιών πολιτισμικών και κοινωνικών διεργασιών που συντελούνται.

ΙV. Ψηφίδες ατάκτως εριμμένες

Στο φάκελο των Σύγχρονων Θεμάτων για την εξέγερση παρουσιάζονται σπαράγματα των λόγων που ενεργοποιήθηκαν κυρίως εκτός του πεδίου της επίσημης, τυποποιημένης επικοινωνίας (τύπος, ραδιόφωνο, TV, κομματικά ανακοινωθέντα) στη διάρκεια των πρόσφατων συμβάντων. Εδώ περιλαμβάνουμε μια γκάμα γραπτών και φωτογραφικών τεκμηρίων: από συνθήματα στους τοίχους, στένσιλ, πανώ και τρυκ διαδηλώσεων μέχρι ανακοινώσεις ομάδων, ‘χώρων’, καταλήψεων ή ‘δράσεων’ καθώς και ατομικές, συνήθως ψευδώνυμες, παρεμβάσεις, σχόλια ή συζητήσεις στο διαδίκτυο, σε blogs ή στο indymedia, στο facebook ή και σε διεθνείς ιστοσελίδες. Το υλικό που παρουσιάζουμε, αν και αναπόφευκτα αποσπασματικό, επιδιώκει να αναδείξει ως ένα βαθμό τους διακριτούς αλλά συγκοινωνούντες κόσμους (κυρίως τους κατειλημμένους χώρους και το διαδίκτυο) στους οποίους εγγράφεται, την πολλαπλότητα του ύφους, την ετερογένεια των ιδεολογικών καταβολών. Επίσης αποπειράται να καταγράψει τη δυναμική της συγκρότησης των ‘αυτόνομων ζωνών’, τη σύγκρουση γενεών και επικοινωνιακών μέσων και κωδίκων, τη βαθιά αίσθηση της δυσφορίας απέναντι σε μια θεωρούμενη ως ‘αδιέξοδη’ κατάσταση, το αίτημα της ουσιαστικής κοινωνικότητας, την κριτική στην εμπορευματική και καταναλωτική κοινωνία και την έντονη αντισυστημική διάθεση.
Τα τρία κείμενα που ακολουθούν την παρουσίαση του υλικού λειτουργούν συμπληρωματικά, προσφέροντας πληροφορίες για τη δυναμική της εξέγερσης στο διαδίκτυο ή τους παράπλευρους λόγους που αναπτύχθηκαν σε αυτό από την πλευρά των blogs των εντύπων free press και της ‘πατριωτικής’ δεξιάς.
Το υλικό έχει καταταχτεί με χρονολογική σειρά, κριτήριο βέβαια επισφαλές αφού σε αρκετές περιπτώσεις είναι ασαφές σε ποια ‘ακριβώς’ στιγμή γράφτηκε το σχετικό τεκμήριο. Όπου για λόγους χώρου δεν μπορούσαμε να δημοσιεύσουμε αυτούσιο κάποιο κείμενο προσπαθήσαμε η παρέμβασή μας να είναι ελάχιστη. Φυσικά διατηρήσαμε το συντακτικό, την ορθογραφία και τη στίξη του ‘πρωτότυπου’.
Θα ήταν υποκριτικό να αρνηθούμε τον πολιτικό χαρακτήρα αυτού του εγχειρήματος. Όσο απορριπτέα θεωρούμε την αφοριστική καταδίκη μιας γενιάς κατά διαφορετικό τρόπο θεωρούμε παραπλανητική την όποια ρομαντική εξιδανίκευση. Είμαστε από την πλευρά εκείνων, οι οποίοι από διαφορετικές αφετηρίες ορμώμενοι εκφράζουν τη γνωστική τους εγρήγορση χωρίς διάθεση να κανοναρχήσουν. Το περιοδικό αυτό, άλλωστε, από παλιά επεδίωκε την πολιτικά ενσυνείδητη και θεωρητικά ενήμερη πραγμάτευση των ‘σύγχρονων θεμάτων’.

H ANAΔΥΣΗ ΕΝΟΣ ΑΤΑΚΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΛΟΓΟΥ

Του Ματθαίου Τσιμιτάκη*

Ο τίτλος δεν θα μπορούσε παρά να είναι καταχρηστικός. Στην πραγματικότητα θα παραμείνει ερώτημα για πολιτικούς και μελετητές, αν η εξέγερση του Δεκέμβρη εξέφρασε «λόγο», προτάγματα, διακυβεύματα και διεκδικήσεις και -αν ναι- ποια ακριβώς ήταν αυτά. Δυο μήνες μετά η εικόνα από τους δρόμους της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων κατά το μήνα Δεκέμβριο, παραμένει συγκεχυμένη. Ποιο ακριβώς ήταν το υποκείμενο που εξεγέρθηκε και για ποιο λόγο; Οι μαρτυρίες δεν σκιαγραφούν μια κοινωνική ομάδα αλλά πολλές. Πριν πούμε οτιδήποτε παραπέρα θα πρέπει να ξεκινήσουμε με μερικές παραδοχές, αποστροφές και παρατηρήσεις.

Τόσο ο πολιτικός, όσο ο δημοσιογραφικός και ο ακαδημαϊκός κόσμος παρέμειναν καθ’όλη τη διάρκεια της κοινωνικής αυτής έκρηξης σε κατάσταση αμηχανίας. Οι (δημοσιογραφικές κυρίως) μαρτυρίες συγκλίνουν στο γεγονός ότι για πρώτη φορά παρουσιάστηκε στο προσκήνιο ένα σκοτεινό, άγνωστο και βίαιο ξέσπασμα, με το φορέα του οποίου δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει κανείς. Οι ίδιες πηγές εντοπίζουν τα εξεγερμένα υποκείμενα τόσο στον ευρύτερο πολιτικό χώρο της αναρχίας, όσο και σε ομάδες χωρίς ορατά κοινωνικά χαρακτηριστικά (κάποιοι μετανάστες στο πλιάτσικο, νεαροί των μικροαστικών προαστίων των πόλεων, χούλιγκαν).

Την ίδια στιγμή μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι ποτέ άλλοτε δεν παρήχθη τόσο μεγάλος όγκος πληροφοριών (ΜΜΕ, Διαδίκτυο) σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, όσο αυτόν τον ταραγμένο μήνα. Εντούτοις τα ελληνικά ΜΜΕ εγκλωβισμένα στην κατεστημένη οπτική και εξαρτημένα από τις συστημικές πηγές ενημέρωσης (αστυνομία, κρατικές υπηρεσίες) μάλλον απέτυχαν να σκιαγραφήσουν ικανοποιητικά τα γεγονότα – πολλώ δε μάλλον να τα διερμηνεύσουν. Η ανάλωση τους σε έναν ατέρμονο σχολιασμό, ελλείψει στοιχείων και κατανόησης της πραγματικότητας στο δρόμο καθώς και η αδυναμία τους να διεξάγουν ουσιαστική δημοσιογραφική έρευνα, οδήγησαν σε μια αποτυχία η οποία ίσως αποδειχθεί ιστορικής σημασίας.

Από το πρώτο κιόλας βράδυ ένα δεύτερο, ογκώδες σώμα πληροφοριών (κείμενα και εικόνες) ήρθε να προστεθεί δίπλα σε αυτό των ΜΜΕ και να αμφισβητήσει το μοντέλο της κάθετης πληροφόρησης των παραδοσιακών ΜΜΕ. Οι χρήστες του διαδικτύου επιδόθηκαν συστηματικά σε δημοσιεύσεις πρωτογενών πληροφοριών και ειδήσεων στον κυβερνοχώρο, σχολιασμού και ελέγχου τόσο των γεγονότων, όσο και της λειτουργίας των ΜΜΕ και (σε κάποιες περιπτώσεις) συντονισμού ενεργειών στο δημόσιο χώρο. Τα πλεονεκτήματα αυτής της πρωτόλειας (grassroots) μορφής επικοινωνίας και ενημέρωσης αποδείχτηκαν συντριπτικά στην διαμόρφωση της αποτύπωσης της εξέγερσης. Από το Δεκέμβρη και μετά γίνεται σαφές ότι έχουμε εισέλθει σε ένα νέο τοπίο ενημέρωσης και επικοινωνίας, ένα οικοσύστημα πληροφοριών εντός του οποίου οι ροές μπορούν να κινούνται τόσο ανάποδα, όσο και οριζόντια. Πρόκειται για ένα τμήμα της εξέγερσης που παρακολουθήσαμε στους δρόμους των Ελληνικών πόλεων ή μια παράλληλη εξέγερση στο πεδίο της επικοινωνίας;

Το χρονικό της ενημέρωσης στα κοινωνικά μέσα του διαδικτύου

Λίγα μόνο λεπτά μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στις εννέα το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου, το Διαδίκτυο ήταν το μέσο που φιλοξένησε τις πρώτες πληροφορίες γύρω από το περιστατικό. Πρώτα στην πλατφόρμα twitter και με απόκλιση τριών έως πέντε λεπτών στα ανεξάρτητα κέντρα ενημέρωσης (athens.indymedia και indy.gr) , οι χρήστες του διαδικτύου δικτυώνονταν προκειμένου να συλλέξουν και να διασταυρώσουν πληροφορίες γύρω από αυτό. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από το indy.gr:

«Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες το παιδί είναι νεκρό. Τα Εξάρχεια είναι ζωσμένα στα ΜΑΤ. Προσοχή όσοι/ες πλησιάζετε/κινήστε στην περιοχή. Η νύχτα θα είναι δύσκολη».

Στην πρώτη απόπειρα καταγραφής του ρόλου του internet στην ενημέρωση που επιχειρεί ο blogger oneiros, στις 8 Δεκεμβρίου, σημειώνονται τα εξής:

«Ο πρώτος που έγραψε για το περιστατικό ήταν ο cpil στο Twitter. Οι ανταποκρίσεις, αναμεταδόσεις και συζητήσεις (σ.σ. στην πλατφόρμα) ξεκίνησαν αμέσως μόλις έγινε γνωστή η είδηση και συνεχίστηκαν μέχρι τα χαράματα της επόμενης μέρας. «.

Έως τις 10:30 περίπου οπότε τα παραδοσιακά ΜΜΕ άρχισαν με τη σειρά τους και αυτά να μεταδίδουν την είδηση,στα websites indy, athens.indymedia, στην πλατφόρμα twitter και σε πολλά blogs είχε ήδη δημιουργηθεί ροή πληροφοριών από αυτόπτες μάρτυρες και πολίτες, είχε πραγματοποιηθεί η πρώτη σύνθεση της εικόνας του γεγονότος και είχε ξεκινήσει ο συντονισμός δράσης. Την πρώτη εκείνη ώρα δημοσιεύεται μεταξύ άλλων, στο athens.indymedia, το εξής μήνυμα:

«κοσμος στο πολυτεχνειο, επεισοδεια στα Εξάρχεια, ανοιχτή η πατησιων ,το παιδι ειναι 16 χρονων. Κατεβείτε κατω ειναι επιβεβαιωμένο».

Ο ρόλος των ΜΜΕ και η αντίδραση σε αυτά

Σε όλα τα παραδείγματα αναφύεται η εικόνα ενός δικτύου ανθρώπων το οποίο αυτομάτως ενεργοποιείται προκειμένου να συνθέσει την εικόνα των γεγονότων και ταυτόχρονα την αντίδραση του σε αυτά. Σε καμία περίπτωση δεν διεκδικείται αντικειμενικότητα στην μετάδοση πληροφοριών. Δια του συλλογικού ελέγχου όμως των επιμέρους υποκειμενικών εκφράσεων, στο διαδίκτυο δημιουργήθηκε τόσο η είδηση, όσο και η κοινωνική αντίδραση, προτού προλάβουν καν να διαμεσολαβήσουν οι υπηρεσίες του κράτους και τα θεσμικά ΜΜΕ. Τηλεοράσεις και ραδιόφωνα το ίδιο βράδυ μετέδιδαν για το περιστατικό (ως είθισται) την εκδοχή της αστυνομίας ή οποία όπως προέκυπτε από μαρτυρίες αυτοπτών, απείχε από την αλήθεια. Από τις 11 το βράδυ έως τις τρείς το πρωί, τόσο στο δίκτυο του indymedia, όσο κυρίως στην πλατφόρμα twitter, οι χρήστες έπαιρναν την απόφαση να μεταφράζουν ειδήσεις στα Αγγλικά, που μόνοι τους είχαν στο μεταξύ διασταυρώσει, με στόχο να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των διεθνών ΜΜΕ και των κοινοτήτων των ιστολόγων. Γράφει σχετικά ο blogger, oneiros στις 8 Δεκεμβρίου:

«Λίγο μετά τις 3 το πρωί ξεκίνησαν οι σχετικές ανταποκρίσεις & αναδημοσιεύσεις από χρήστες του Twitter στα αγγλικά, με το hashtag #griots. Το Al Jazeera (ajenglish) ήταν το πρώτο ξένο μέσο που δημοσίευσε την είδηση στο Twitter, 4 ώρες μετά τον cpil, και στη συνέχεια το BBC (bbcworld) μετά από 2 ώρες. Η έμμεση πληροφόρηση δίνονταν κυρίως από ραδιοφωνικούς σταθμούς και σε πολύ λιγότερο βαθμό από την τηλεόραση, ενώ υπήρξαν και αρκετοί (σ.σ. πολίτες-δημοσιογράφοι) που έκαναν πρωτογενές ρεπορτάζ μέσω του Twitter. Μέχρι τη στιγμή αυτή έχουν γραφτεί εκατοντάδες posts σε ελληνικά blogs για τη δολοφονία του Αλέξανδρού. Τα συλλογικά ειδησεογραφικά πρακτορεία μέχρι στιγμής χρησιμοποιήθηκαν σε μικρό βαθμό, λόγω της έλλειψης πείρας από μέρους των bloggers στη χρήση τους. Το σχετικό άρθρο στο Wikinews έμεινε στάσιμο, παρά την έκκληση που έκανα κάποια στιγμή για να το βελτιώσουμε. Ο Teacher Dude (σ.σ. blogger) ανεβάζει καθημερινά άρθρα στο CNN iReport, αλλά και στο NowPublic, ενώ μετά από ιδέα του vrypan, η Thirdeye δημιούργησε ένα Friendfeed room με θέμα τις ταραχές, για να υποβοηθηθεί η συνεργασία στη συλλογή σχετικών συνδέσμων».

Η χρήση του hashtag #griots ήταν μια έμπνευση που έμελλε να αποδειχτεί ιδιαίτερα σημαντική τόσο για την διεθνή κάλυψη της κρίσης, όσο και για την πλήρη αρχειοθέτηση των πληροφοριών. Η δυνατότητα καθενός να ανατρέχει σε αυτό το αρχείο πληροφοριών ανά πάσα ώρα και στιγμή έδωσε τη δυνατότητα στους αποδέκτες του δημοσιογραφικού προϊόντος να ελέγξουν την ποιότητα του. Αφαίρεσε από τους διαμεσολαβητές της πληροφόρησης ένα τμήμα της εξουσίας τους.

Ο ρόλος των Blogs

Μέσα στις πρώτες τρεις ημέρες είχαν ακόμη δημιουργηθεί τουλάχιστον 3 σχετικά groups στο Facebook (σήμερα είναι περισσότερα από 15) ενώ δεν είχε σταματήσει λεπτό η ενημέρωση και η έκκληση για δράση στα δυο indymedia. Σελίδες όπως αυτές του indymedia αλλά και τα συλλογικά blogs των καταλήψεων λειτούργησαν και σαν χώροι συντονισμού. Από την άλλη πλευρά, πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το twitter και τα προσωπικά blogs χρησιμευσαν περισσότερο σαν χώροι ανταλλαγής πληροφοριών και έκφρασης σχολίων. Τις επόμενες ημέρες τα blogs αρχίζουν να παραθέτουν τις δικές τους ερμηνείες και αναλύσεις, δίπλα σε αυτές των εφημερίδων και των τηλεοράσεων διεκδικώντας όμως αυθεντικότερη επαφή με την κατάσταση στο δρόμο, ερμηνείας της και μη διστάζοντας να καταφερθούν κατά των ΜΜΕ. Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ για τους Έλληνες δημοσιογράφους, οποιαδήποτε απόπειρα καταγραφής από την πλευρά των εξεγερμένων θεωρείτο απλώς καταδικασμένη, ένα αμερικάνικο blog το Vice, δημοσίευσε φωτογραφίες κουκουλοφόρων σε αναμνηστικές πόζες, μέσα από το Πολυτεχνείο, την τέταρτη κιόλας ημέρα της εξεγερσης.

Στις 8 Δεκεμβρίου και ενώ το συντριπτικό ποσοστό της αρθρογραφίας στις εφημερίδες και του σχολιασμού στις τηλεοράσεις αφορά τις εκδηλώσεις βίας και την εικόνα χάους που παρουσιάζεται στις ελληνικές πόλεις, ο blogger Talos επιχειρεί μια από τις πρώτες πολιτικές ερμηνείες:

«Ήταν αναμενόμενο. Η δυναμική της πολιτικής του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης τα τελευταία χρόνια οδηγούσε σε όξυνση των συγκρούσεων. Οι κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις της τελευταίας 15ετίας δημιούργησαν ένα είδος περιθωρίου εμπεδωμένο στον κορμό της Ελληνικής κοινωνίας, παράλληλο με αυτή, αλλά χωρίς καμία πραγματική προοπτική και χωρίς κανένα κοινωνικό όραμα. Οι ευθύνες δεδομένες. Η οργή δίκαιη. Και αυτό που προέκυψε, δημιουργήθηκε γύρω από την δολοφονία αλλά ήταν πολύ γενικότερο: ήταν η έκφραση ενός γενικευμένου νεολαιίστικου «άει σιχτίρ», που καιρό τώρα ζητάει να ξεσπάσει».

Θα χρειαστεί να αποτελέσει αντικείμενο συστηματικής έρευνας, όμως καθ’όλο το Δεκέμβριο, οι bloggers -φαίνεται από τα κείμενα τους – να μοιράζονται την αίσθηση ότι γράφουν από την πλευρά του κόσμου, ενώ οι δημοσιογράφοι, στους οποίους συστηματικά αντιπαρατίθενται, από την πλευρά της εξουσίας. Είναι χαρακτηριστικό πως στις συλλογές κειμένων της περιόδου που βρίσκει κανείς online (π.χ. buzz.reality-tape), δεν υπάρχει ούτε ένα φιλοκυβερνητικό κείμενο. Για τους ίδιους δε η πολιτική αντιπαράθεση με την αντιπαράθεση προς τα ΜΜΕ είναι μια παράλληλη διαδικασία αν όχι ταυτόσημη. Σε ένα αγγλόφωνο δίκτυο δημοσιογραφίας των πολιτών το Now Public εμφανίζεται λίγο μετά τα Χριστούγεννα άλλη μια αποτίμηση για τον ρόλο των Νέων Μέσων η οποία σκιαγραφεί την κατάσταση ως εξής:

«Καθώς οι διαδηλώσεις συνεχίζονταν, όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανακάλυπταν τη δύναμη του Διαδικτύου στην οργάνωση, πληροφόρηση και διάχυση του μηνύματος τους χωρίς να χρειάζεται να περάσουν από τα μαζικά κανάλια. Και τα διεθνή Μέσα κέρδισαν την επαφή με μια πηγή πληροφοριών που έλεγε μια ιστορία πολύ διαφορετική από αυτήν των τοπικών ΜΜΕ που βασίζονται σε παραδοσιακούς τρόπους συλλογής πληροφοριών. Αυτή η συνειδητοποίηση γέννησε μια έκρηξη δημιουργικότητας ως προς την τακτική, τα συνθήματα και την έκφραση. Τα κατειλημένα σχολεία δημιούργησαν blogs και χιλιάδες παιδιά άρχισαν να ανεβάσουν κείμενα και εικόνες. Τα sites συλλογικής δημοσιογραφίας απέκτησαν πρόσβαση σε αυτόπες μάρτυρες καθημερινά, καθώς συνέβαιναν τα γεγονότα».

Και ο blogger, Old Boy στις 17 Ιανουαρίου επισφραγίζει την αποτίμηση με το παρακάτω σχόλιο:

«Δίπλα στην πραγματική πραγματικότητα και στην πραγματικότητα των ΜΜΕ προστίθεται πια και η πραγματικότητα των νέων διαδικτυακών μέσων, γεγονός που θα παρασύρει αργά ή γρήγορα και τα ΜΜΕ προς την -μερική έστω- κάλυψη του χάσματος ανάμεσα στην πραγματική πραγματικότητα και τη δική τους. Αυτό όμως είναι κάτι που θα αφορά περισσότερο τις μεγαλύτερες και τηλεοπτικές γενιές, καθώς για τις από εδώ και πέρα γενιές το σκηνικό έχει οριστικά και αμετάκλητα αλλάξει».

Ο Δρόμος και το Διαδίκτυο

Είναι όλα αυτά όμως στοιχεία της εξέγερσης του Δεκέμβρη ή όχι; Ένα περίπου χρόνο πριν οι bloggers προσπαθούσαν να συντονίσουν τις ενέργειες τους ώστε να αποτρέψουν την κυβέρνηση από την ψήφιση ενός νόμου ενάντια στην ανωνυμία των blogs. Το υπουργείο δικαιοσύνης επιθυμούσε να περάσει μια ρύθμιση σύμφωνα με την οποία κάθε κάτοχος ιστολογίου θα έπρεπε να δημοσιεύει το όνομα ενός «κατά νόμο υπευθύνου» ώστε να μπορούν να αντιμετωπισθούν περιστατικά συκοφαντικής δυσφήμισης. Με το υπάρχον νομικό καθεστώς δεν επιτρέπεται η άρση του απορρήτου των επικοινωνιών και η δίωξη του εκάστοτε συκοφάντη. Μια από τις ενέργειες των μπλόγκερ ήταν να καλέσουν «μασκέ-διαδήλωση – πάρτι στα Προπύλαια με στόχο να διαμαρτυρηθούν για την περιστολή της ελευθερίας του λόγου που θα σήμαινε κάτι τέτοιο. Στις προθέσεις της συγκεκριμένης ενέργειας βρισκόταν η ταύτιση της μάσκας με την ανωνυμία και την ψευδωνυμία και η υπεράσπιση του δικαιώματος χρήσης τους προκειμένου να μην περιορίζεται η αυθεντική έκφραση των πολιτών από κοινωνικές, πολιτικές συμβάσεις ή από την απειλή επιβολής κυρώσεων. Η μασκέ-διαδήλωση απέτυχε, όμως μια ομάδα μπλόγκερ βρήκε την ευκαιρία να διατυπώσει το αίτημα της για επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου οργανώνοντας στη θέση της ένα πάρτι-παρέλαση στους δρόμους της Αθήνας. Ακολουθώντας την παράδοση των parades στην Ευρώπη το γεγονός επαναλαμβάνεται κάθε τρεις μήνες με ιδιαίτερη επιτυχία και αυξανόμενη συμμετοχή. Τέτοια, ώστε να υπολογίζεται πως την ημέρα των Χριστουγέννων, για πρώτη φορά 2000 άνθρωποι, περίπου περιφέρονταν στους δρόμους της Αθήνας πίσω από ένα μουσικό άρμα.

Το περασμένο καλοκαίρι ξανά οι bloggers είχαν διοργανώσει βουβή διαδήλωση στο Σύνταγμα για το καμένο δάσος της Πάρνηθας. Και σε αυτή την περίπτωση απουσίαζαν επιδεικτικά τα πολιτικά μπλόκ και συνθήματα – κάτι που πολλοί χαρακτήρισαν «πολιτικά οπισθοδρομικό». Όμως οι χρήστες του διαδικτύου είναι πολίτες υπερεκτεθειμένοι σε περιβάλλοντα πληροφοριών, κάτι που ίσως δίνει άλλο νόημα στη σιωπηλή εκδήλωση τους. Μόλις ένα μήνα πριν τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, το περιοδικό monthly review παρουσίασε μια έρευνα για την πολιτική κουλτούρα των blog. Σε αυτήν γινόταν ιδιαίτερη αναφορά στα ατομοκεντρικά στοιχεία του blogging και τις πολιτικές της μελαγχολίας που συνοδεύουν αυτή τη μορφή επικοινωνίας:

«Το μπλόγκινγκ αποτελεί μια από τις ισχυρότερες εκφράσεις μιας απελευθερωτικής τάσης, δίνοντας δυνατότητες υποκειμενικής έκφρασης σε όσους έχουν περιθωριοποιηθεί στη

δημόσια σφαίρα. Αυτή όμως η νέα μορφή απελευθέρωσης, έχει τη δική της

διαλεκτική κίνηση. Προσφέρει όχι μόνο ευκαιρίες για πολιτικό ακτιβισμό, αλλά

αντιπροσωπεύει ταυτόχρονα μια τάση προς την πολιτική της μελαγχολίας –ένα

φαινόμενο των μεταμοντέρνων, μαζικοδημοκρατικών, καταναλωτικών και

εξατομικευμένων κοινωνιών της Δύσης– δηλαδή, μια μορφή εξέγερσης με ειδικά

χαρακτηριστικά: την προτίμηση για την εικονική πραγματικότητα, την τάση

διαμόρφωσης ομογενοποιημένων ομάδων και την πολιτική παθητικότητα»

Η ατομική ταυτότητα στο διαδίκτυο είναι ρευστή. Η εκχώρηση της στη συλλογικότητα γίνεται υπό όρους και χωρίς ποτέ να αμφισβητείται η πρώτη που άλλωστε διαφεύγει (στο internet κανείς δεν ξέρει αν είσαι σκύλος – λέει ένα παλιό αστείο). Τι είδους ταυτότητες δομούμε στα νέα περιβάλλοντα επικοινωνιών τα οποία διαμεσολαβούν εκτός από την ανάγκη μας για ενημέρωση, την ανάγκη μας για επικοινωνία, την διεκπεραίωση συναλλαγών με το δημόσιο τομέα ή την αγορά, τις εκπαιδευτικές μας ανάγκες κοκ στη μοναχική συνθήκη της σχέσης ενός ανθρώπου προς έναν υπολογιστή; Συγκεντρώσεις όπως αυτή του Συντάγματος αλλά και του Δεκέμβρη είναι άραγε οι παράξενες πολιτικές σωματοποιήσεις μιας γενιάς που μεγαλώνει στο μετα-τηλεοπτικό μελαγχολικό περιβάλλον; Είναι κομμάτι της διαλεκτικής του νέου ισχυροποιημένου πληροφοριακά υποκειμένου με ένα κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον αδιεξόδων ή μια συνολική μηδενιστική αντίδραση;

Αμέσως μετά τη δημοσίευση της έρευνας του monthly review ξέσπασε ένας έντονος διάλογος ανάμεσα στους Έλληνες ιστολόγους για την κρίση του blogging τόσο λόγω της μεγάλης αύξησης των ιστολόγων και της εμφάνισης νέων μορφών διαδικτυακής επικοινωνίας, όσο και λόγω της μακράς απουσίας πολιτικών πρωτοβουλιών που θα το αναζωογονούσαν. Έπειτα ήρθε ο Δεκέμβρης και οι Έλληνες bloggers βρέθηκαν ξανά σε θέση «μάχης» για να διεξάγουν τον επικοινωνιακό τους ανταρτοπόλεμο απέναντι στα ΜΜΕ. Ασχέτως του αν προκύπτει πράγματι μια αναλογία ανάμεσα στην κουκούλα και την ψευδωνυμία, την οικειοποίηση του δρόμου με την αχανή, ελευθεριακή φύση του κυβερνοχώρου ή όχι, το βέβαιο είναι πως η δημόσια επικοινωνία αλλάζει ριζικά. Κι αυτή μια εξέγερση εν εξελίξει.

Οι πλατφόρμες ενημέρωσης που χρησιμοποιήθηκαν στο Διαδίκτυο και πως λειτουργούν:

Twitter: Κατά κοινή ομολογία ξένων ΜΜΕ, bloggers αλλά ακόμα και διαδηλωτών, το Twitter αποδείχτηκε το πιο αποτελεσματικό μέσο παρακολούθησης αυτής της κοινωνικής έκρηξης. Σε πολλές περιπτώσεις sites Βρεττανικών εφημερίδων όπως ο Guardian φιλοξένησαν στις διαδικτυακές τους σελίδες ζωντανή κάλυψη των γεγονότων αναπαράγοντας μηνύματα από το twitter. Πρόκειται για ένα πίνακα στον οποίο αναρτώνται μικρά μηνύματα 140 χαρακτήρων (μέγεθος sms), στα οποία οι χρήστες μεταδίδουν μια πληροφορία και συνήθως έναν υπέρ-σύνδεσμο (link). Το hashtag #griots (ετικέτα αρχειοθέτησης) επιλέχθηκε νωρίς για την παρακολούθηση της σχετικής συζήτησης, και χρησιμοποιήθηκε κι από ξένους χρήστες. Η μέθοδος του hashtag εφαρμόστηκε για πρώτη φορά σε μικρή κλίμακα, στην κρίση του Mumbai. Εδραιώθηκε με τα #griots και πλέον χρησιμοποιείται ευρέως διεθνώς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αρχειοθέτησης πληροφοριών από τους χρήστες είναι ακόμα τα #gaza και #iceland.

Indymedia: Αναμφίβολα το επικοινωνιακό στρατηγείο της εξέγερσης και το αντίπαλον δέος των παραδοσιακών Μέσων Ενημέρωσης. Το Ανεξάρτητο κέντρο ενημέρωσης (Independent Media Center ή Indymedia) δημιουργήθηκε το 1999 προκειμένου να υποστηρίξει τις ανάγκες του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης στο Σηάτλ των ΗΠΑ. Η δομή του είναι αντί-ιεραρχική. Μια ομάδα διαχείρισης συνθέτει συλλογικά τα ρεπορτάζ που φιλοξενούνται στο κεντρικό μέρος της οθόνης, ενώ στην δεξιά πλευρά οι χρήστες του δικτύου αναρτούν αδιαμεσολάβητα οποιαδήποτε πληροφορία πιστεύουν ότι πρέπει να μοιραστούν με την κοινότητα χωρίς καμία λογοκρισία. Κεντρικό σημείο αντιπληροφόρησης για άλλα μικρότερα κέντρα, όπως τα blogs των καταλήψεων και σημείο ανάρτησης κειμένων διαλόγου, καλεσμάτων και αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων καταλήψεων του Δεκέμβρη. Η κοινότητα του Athens.indymedia θεωρείται σημείο ενημέρωσης του αναρχικού χώρου κατά κύριο λόγο ενώ το νεότερο indy.gr αντανακλά μια αριστερή αντίληψη για την πληροφόρηση, εφαρμόζοντας το ίδιο μοντέλο. Οι διαχειριστικές ομάδες των indymedia παγκοσμίως λειτουργούν με το δικαίωμα της αρνησικυρίας και όχι με εκλογικές διαδικασίες, ενώ αν μια ομάδα θεωρήσει ότι δεν καλύπτεται από την πολιτική του τοπικού κέντρου, έχει το δικαίωμα να αποσπαστεί και να δημιουργήσει ένα καινούργιο.

delicious: Το delicious δίνει τη δυνατότητα μιας συστηματικότερης προσπάθειας αρχειοθέτησης της ειδησεογραφίας και σχετικών links σε βάθος χρόνου. Πρόκειται για ένα κοινωνικό δίκτυο, στο οποίο οι χρήστες μοιράζονται τα bookmarks τους (δυναμικοί σελιδοδείκτες). Στο λογαριασμό griots συλλέγονται τα σχετικά με τα γεγονότα του Δεκέμβρη links.

Friendfeed: Στο «δωμάτιο» griots γίνεται συγκέντρωση υλικού από όλες τις υπόλοιπες πηγές κοινωνικής δικτύωσης στην σύσταση ενός υπερκαταλόγου. Το friendfeed συγκεντρώνει και αναδημοσιεύει σε ένα χρονολογικό πίνακα στο Διαδίκτυο ότι δημοσιεύεται στις περισσότερες από τις άλλες πλατφόρμες ενώ φιλοξενεί και σχόλια σε αυτές τις δημοσιεύσεις. Οι εγγεγραμμένοι χρήστες του, μπορούν ακόμα να ρυθμίσουν το λογαριασμό τους ώστε να εμφανίζουν τα περιεχόμενα του σχετικού δωματίου στην προσωπική σελίδα τους στο Διαδίκτυο.

Flickr: Πρόκειται για ένα κοινωνικό δίκτυο στο οποίο οι χρήστες δημοσιεύουν και μοιράζονται φωτογραφίες. Στο group «Πορείες για το νεκρό μαθητή» χρήστες του flickr διαμοιράζουν εθελοντικά φωτογραφικό υλικό από τις πορείες και τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Περίπου 3000 εικόνες έχουν ακόμη ταξινομηθεί με τα tags griots και «greek riots» κατά ημερομηνία προσθήκης.

YouTube: Η γνωστή κοινότητα δημοσίευσης και διαμοίρασης βίντεο. Αν αναζητήσετε βίντεο με τα keywords #griots και «greek riots» θα συναντήσετε περισσότερα από 700 βίντεο ερασιτεχνών για τις ταραχές του Δεκέμβρη.

Facebook: Τις πρώτες μέρες δημιουργήθηκαν τουλάχιστον 3 groups σχετικά με τη δολοφονία Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του Δεκέμβρη. Σήμερα είναι περισσότερα από 15, μεταξύ των οποίων και κάποια γκρουπ αντίδρασης προς τα πρώτα. Το μεγαλύτερο εξ αυτών συγκεντρώνει 138.000 μέλη κάτω από ένα κείμενο διαμαρτυρίας το οποίο μεταξύ άλλων ζητάει την ισόβια φυλάκιση των ενόχων και την διαθεσιμότητα όσων αστυνομικών προκαλούν σωματικές βλάβες σε απλούς πολίτες. Το Facebook αποτελείται από επώνυμες προσωπικές ιστοσελίδες και χρησιμοποιείται κατά κύριο για δημόσια – ιδιωτική επικοινωνία μεταξύ των μελών του. Τα γκρούπς λειτουργούν σαν ψηφιακές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.

Blogs: Αν οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης ενδείκνυται για πληροφόρηση και αντιπληροφόρηση κατά κύριο λόγο, τα blogs χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για σχολιασμό της επικαιρότητας και την παραγωγή γνώμης και θέσεων. Τις πρώτες κιόλας ημέρες είχαν καταγραφεί περισσότερα από 50 blogs τα οποία σχολίαζαν το γεγονός της δολοφονίας αλλά και την κάλυψη της εξέγερσης από τα ΜΜΕ, ένα θέμα που παραδοσιακά απασχολεί τους ιστολόγους. Σε καθεστώς ανωνυμίας εκδηλώθηκε μια γλώσσα πιο ελεύθερη και πιο κοντά στα τεκταινόμενα στους δρόμους, από ότι στα παραδοσιακά ΜΜΕ. Οι πολιτικοί ιστολόγοι συναθροίζονται σε κοινότητες, όπου ανθολογούν, ψηφίζουν και σχολιάζουν κείμενα που δημοσιεύονται σε εφημερίδες και blogs. Η πιο χαρακτηριστική συλλογή κειμένων μάλλον βρίσκεται στην κοινότητα του buzz. reality-tape.com κάτω απο τον τίτλο griots.

Wikimedia: Σε sites όπως τα Wikimedia, Now Public, CNN i-report κ.α. διεκπεραιώνονται συλλογικά ρεπορτάζ και προϊόντα της δημοσιογραφίας των πολιτών. Τέτοια συλλογικά ρεπορτάζ φιλοξενήθηκαν καθ’όλη τη διάρκεια του Δεκέμβρη και του Γενάρη ενώ σε μια τουλάχιστον περίπτωση, ρεπορτάζ φιλοξενήθηκε και στην διαδικτυακή έκδοση των New York Times. Ακολουθώντας το μοντέλο της εγκυκλοπαίδειας Wikipedia, την οποία συντάσσουν και ελέγχουν οι ίδιοι οι χρήστες της, τα πιο πάνω site σε αντίθεση με μοντέλα αντι-πληροφόρησης όπως το indymedia ωθούν τη συλλογική δημοσιογραφία των πολιτών.

Πηγές: diktio.pbwiki.com, oneiros.gr/blog

Links: #griots στο πεδίο search των δικτύων: twitter, friendfeed, buzz.reality-tape.com, del.icio.us, google news. Στο Youtube χρησιμοποιήστε τη φράση «greek riots» και στο Facebook το όνομα «Αλέξης Γρηγορόπουλος»

* Ο Ματθαίος Τσιμιτάκης είναι δημοσιογράφος. Εργάζεται ως διευθυντής internet της εφημερίδας Αυγής και του ρ/σ «στο Κόκκινο». Ως συντάκτης συνεργάζεται με την Αυγή και το Κόκκινο ενώ παράλληλα διατηρεί το blog «Μετά την εφημερίδα» (tsimitakis.wordpress.com). Τις πρώτες ημέρες της εξέγερσης έκανε πρωτογενές ρεπορτάζ στους δρόμους της Αθήνας για τις κοινότητες των χρηστών της πλατφόρμας twitter

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ BLOGS

του Αλέξανδρου Κεσσόπουλου*

Τον περασμένο Δεκέμβρη δεν καταγράφηκαν στο διαδίκτυο μόνο οι σκέψεις και οι πολιτικοί προβληματισμοί των ανθρώπων εκείνων που είτε συμμετείχαν στην εξέγερση είτε θέλησαν να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους προς τις διάφορες μορφές κινηματικής δράσης. Ένα ξεχωριστό κομμάτι του δημόσιου διαλόγου αναπτύχθηκε επ’ αφορμή του χαμού του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και στα blogs του ευρύτερου χώρου της εθνικιστικής δεξιάς. Είναι βέβαια προς διερεύνηση κατά πόσο τα σχόλια, που φιλοξενούνται σε αυτούς τους διαδικτυακούς τόπους, αποτελούν έκφραση προσωπικών απόψεων μεμονωμένων χρηστών ή εάν τέθηκαν υπό το συντονισμό κάποιου κομματικού κέντρου, όπως έχει δηλώσει στην εφημερίδα Α1 ο ίδιος ο πρόεδρος της νεολαίας του ΛΑ.Ο.Σ. (βλ. το σχετικό άρθρο του ‘Ιου’ της ‘Ε’ http://www.iospress.gr/iospress/iospress200810.htm. Σε κάθε περίπτωση τα εν λόγω κείμενα χαρακτηρίζονται αφ’ ενός από μια έντονη συναισθηματική φόρτιση και αφ’ ετέρου από μια προσπάθεια έλλογης ερμηνείας της πολιτικής συγκυρίας. Όσον αφορά τις θυμικού χαρακτήρα αντιδράσεις, παρατηρεί κανείς ότι οι επισκέπτες των εθνικιστικών blogs διακατέχονταν από τη μία πλευρά από απελπισία για τη γενικευμένη αταξία που επικρατούσε στην πατρίδα τους και από την άλλη από επιθετικότητα, που άγγιζε τα όρια του μίσους, απέναντι στην αριστερά και τον αναρχικό χώρο εξαιτίας των πρακτικών που αυτοί υιοθέτησαν, προκειμένου να στείλουν τα πολιτικά τους μηνύματα. Ως προς το δεύτερο επίπεδο, αυτό του πολιτικού λόγου, καταγράφεται τόσο μια απόπειρα ανάλυσης των αιτίων, που οδήγησαν στην κλιμάκωση της βίας αμέσως μετά το φόνο του 15χρονου μαθητή, όσο και η διατύπωση αιτημάτων και προτάσεων για τον τρόπο αποκατάστασης της δημόσιας τάξης και ασφάλειας.

Από τα παραπάνω προκύπτει η ανάγκη κατηγοριοποίησης των ηλεκτρονικών μηνυμάτων, τα οποία φιλοξενήθηκαν στις σελίδες των «πατριωτικών» blogs, ούτως ώστε να καταστεί πιο εύληπτη η αντιμετώπιση που επεφύλαξε ο χώρος αυτός στην εξέγερση της νεολαίας. Σε ό, τι αφορά τις θυμικού χαρακτήρα αντιδράσεις τη μερίδα του λέοντος καταλαμβάνουν οι απειλές και οι ύβρεις απέναντι στους αντιεξουσιαστές και το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο οποίος θεωρήθηκε ότι παρείχε στους πρώτους πολιτική προστασία. Οι εθνικιστές χρησιμοποιούν εναλλακτικά τους όρους «αλήτες» και «άπλυτοι» για να αναφερθούν στους αναρχικούς, ενώ το σύνολο των εξεγερμένων χαρακτηρίζεται ως «σκατά της ελληνικής νεολαίας».

Ανώνυμος

9/12/08 1:40 πμ (ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «ΣΤΟΧΟΣ»)

ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΡΙΖΟΣΚΥΛΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΧΑΣΑΝΟΑΛΒΑΝΑ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΟΜΑ.

Ανώνυμος

10/12/08 2:44 πμ (ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «ΣΤΟΧΟΣ»)

Καρκινο στον Τσιπρα, αγχονη στον Αλ(α)βανο,

Το σημείο τομής του συναισθηματικού με το πολιτικό είναι οι επανειλημμένες παροτρύνσεις από το διαδίκτυο προς όλους τους «πατριώτες» να οργανώσουν λαϊκές πολιτοφυλακές και να χτυπήσουν αλύπητα τους «ταραξίες», εφ’ όσον ο κρατικός μηχανισμός αποδείχθηκε, κατά την εκτίμησή τους, ανεπαρκής.

Ανώνυμος

9 Δεκέμβριος 2008 9:05 μμ (mpikanstinpoli.blogspot.com)

Εμπρος στον δρομο που ανοιξαν οι Πατρινοι ! ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ 3000 ΠΑΤΡΙΝΟΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΠΛΑΚΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΛΩΡΟΥΣ ΣΤΙΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ !!
Αφου δεν μπορει η αστυνομια καθαρισαν οι κατοικοι και τα ακροαριστερα τσογλανια τρεχουν ακομη !

Ανώνυμος

12 Δεκέμβριος 2008 4:19 μμ (tabouri.blogspot.com)

εγω ξερω απλα πραγματα.. ΟΤΙ Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΡΙΑΣΜΕΝΗ… ξεχυλη οργης ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΚΗΔΕΣ και ΜΕ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΛΩΡΟΥΣ και με τα ΤΣΟΓΛΑΝΑΚΙΑ του κινητου και των SMS.. και οπου ναναι θα ξεσπασει τσουναμι.. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ , ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΠΡΙΤΑΡΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ… και θα ειμαστε πολλοι για να μας βαφτισουν χρυσαυγιτες…

Το δεύτερο μέσο αποκατάστασης της τάξης που προτάθηκε είναι η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και η επέμβαση του στρατού, προκειμένου να λάβει τέλος το χάος και η ανομία που προκαλούνται από τη δράση του «αληταριού».

Ανώνυμος

8/12/08 11:27 μμ (ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «ΣΤΟΧΟΣ»)

ΝΑ ΒΓΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΑΡΕΣΕΙ ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ!

ΑΝΑΡΧΟΦΑΣΤΙΚΑ ΣΚΥΛΙΑ!

Η ΑΝΟΧΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

ΩΡΑ ΓΙΑ ΚΡΕΜΑΛΕΣ!

Ανώνυμος

12/12/08 2:25 πμ (ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «ΣΤΟΧΟΣ»)

ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΟΣΥΜΜΟΡΙΑ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΩΝ ,ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΩΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΞΕΙ ΠΟΣΑ ΑΠΙΔΙΑ ΠΙΑΝΕΙ Ο ΣΑΚΟΣ! ΤΑ ΤΑΝΚΣ ΑΡΓΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ!

Ως προς την προσπάθεια ερμηνείας των γεγονότων, οι Έλληνες εθνικιστές αφ’ ενός θεώρησαν ότι η κοινωνική έκρηξη δεν ήταν αυθόρμητη, αλλά ότι οργανώθηκε τόσο από ξένα κέντρα, τα οποία προσέβλεπαν στην επικράτηση της Νέας Τάξης πραγμάτων,

ΚΙΜΩΝ

9/12/08 4:24 μμ (ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «ΣΤΟΧΟΣ»)

Ξένες δυνάμεις, οι οποίες δεν ευνοούν την έστω χλωμή και δειλή προσπάθεια της Ελλάδας, να απαλλαγεί από την κηδεμονία του Αμερικανικού παράγοντα (π.χ. άνοιγμα προς Ρωσία) με εκτελεστικό τους όργανο τις ορδές της νέας τάξης πραγμάτων που αυτοαποκαλούνται αναρχικοί και αντεξουσιαστές και με πρόσχημα την άδικη δολοφονία του νεαρού μαθητή, εξαπέλυσαν συντονισμένη δράση και ωμή βία στην Αθήνα και σε δεκάδες πόλεις, προκειμένου να διαλύσουν εκ των έσω το Ελληνικό Κράτος.
…

ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

όσο και από εγχώριες πολιτικές δυνάμεις,

maximos

Παρασκευή, Δεκέμβριος 19, 2008 ( tabouri.blogspot.com)

Ο εγκάθετος του νεοταξίτικου φονταμενταλισμού που έχει παραδώσει στην φωτιά και την καταστροφή την Ελλάδα της εργατιάς και των μεροκαματιάρηδων. Αμόλησε τους κουκουλοφόρους του, αφου πρώτα τους χάιδεψε τα αυτιά, να καταστρέψουν τα μαγαζάκια και τα περίπτερα, να ρημάξουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια όπου στριμώχνονται τα παιδιά των «εχόντων και κατεχόντων» των 700 ευρώ…

Πρέπει να μας γίνει συνείδηση. Να το πιστέψουμε ότι αυτό που γίνεται δεν έχει τίποτα το αυθόρμητο. Είναι καλά και συστηματικά οργανωμένο.

ενώ αφ’ ετέρου επέρριψαν ευθύνες στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που με τη στάση τους συκοφάντησαν την αστυνομία και όξυναν τα πολιτικά πάθη.

Alligator

10/12/08 3:56 μμ (ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «ΣΤΟΧΟΣ»)

μπράβο του…με τα λαμόγια των μμε που μόνο τους ακροδεξιούς έχουν σαν απειλή!! οι άλλοι είναι φοιτητές και μαθητές μόνο! Ρε ούστ!!!!

Ανώνυμος

13/12/08 1:12 πμ (ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «ΣΤΟΧΟΣ»)

ΤΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑ ΤΟΜΑΡΙΑ ΣΤΑ ΜΜΕ ΤΡΕΦΟΥΝ ΕΝΑ ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ! ΕΧΟΥΝ ΒΓΑΛΕΙ ΤΗΝ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΤΥΧΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΦΩΝΑΖΟΥΝ «ΕΝΟΧΟΣ» ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ, ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΜΙΣΟΥΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ!

Από το περιεχόμενο των μηνυμάτων που φιλοξενήθηκαν στα εθνικιστικά blogs προκύπτει το συμπέρασμα ότι η βασική πολιτική επιδίωξη του χώρου αυτού ήταν να αντιστρέψει τους ρόλους του επιτιθέμενου και του αμυνόμενου. Η έκρηξη της βίας, κατά τους «πατριώτες», δεν εντάσσεται σε ένα πλαίσιο άμυνας της κοινωνίας απέναντι στην αυθαιρεσία των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους, άλλα παρουσιάζεται ως μια αναίτια άγρια επίθεση μιας μειονότητας πολιτικά κατευθυνόμενων αντιεξουσιαστών σε βάρος αφ’ ενός της δημόσιας τάξης και αφ’ ετέρου των δικαιωμάτων της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων πολιτών. Από τη στιγμή, λοιπόν, που ο Νόμος παραβιάζεται και η Πατρίδα εξευτελίζεται, καθήκον των «ευσυνείδητων νοικοκυραίων» είναι είτε να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, για να σώσουν την προσωπική και εθνική τους αξιοπρέπεια, είτε να συναινέσουν στην κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και την άρση της ισχύος συνταγματικών διατάξεων που εγγυώνται βασικές ατομικές ελευθερίες. Οι παραπάνω μέθοδοι παρουσιάζονται ως η ύστατη μορφή αντίστασης των «Ελλήνων» απέναντι σε μια απειλή, που προέρχεται από διάφορα κέντρα εξουσίας, εντόπια και ξένα, και αποσκοπεί στο βιασμό των ιερών και των οσίων του Έθνους. Με άλλα λόγια, ο λόγος των εθνικιστικών blogs επιχειρεί να απονομιμοποιήσει πολιτικά την εξέγερση του Δεκέμβρη και να εμφανίσει ως υπερασπιστές της λειτουργίας του Κράτους Δικαίου τους «αγανακτισμένους πολίτες». Το σχήμα αυτό αποτυπώνεται στην εικόνα που παρουσιάζει τον Αλέκο Αλαβάνο έτοιμο να πυροβολήσει εντός του Κοινοβουλίου κατά της ίδιας της Ελληνικής Δημοκρατίας.

*Ο Αλέξανδρος Κεσσόπουλος είναι υποψήφιος διδάκτορας Συνταγματικού Δικαίου στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΣΤΑ BLOGS ΤΩΝ FREE PRESS ΕΝΤΥΠΩΝ

των Αλέξανδρου Κεσσόπουλου και Γιώργου Γιαννακόπουλου*

Το γεγονός του φόνου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου και η κοινωνική έκρηξη που ακολούθησε απασχόλησαν έντονα τους χρηστές διαφόρων blogs, τα οποία μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο φιλοξενούσαν μάλλον κατ’ εξαίρεση σκέψεις και απόψεις πολιτικού χαρακτήρα. Ιδιαίτερα στα sites της LIFO και της Athens Voice, εντός των οποίων οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν τα δικά τους blogs και να συγκροτήσουν έτσι ένα σχετικά αυτόνομο διαδικτυακό χώρο επικοινωνίας, αναπτύχθηκε ένας ενδιαφέρων διάλογος, που από τη μία πλευρά περιείχε στοιχεία προβληματισμού σχετικά με τα αίτια της εξέγερσης, ενώ από την άλλη διακρινόταν από μια διάθεση είτε χιουμοριστική είτε και μελαγχολική για τα διαδραματιζόμενα στο κέντρο της Αθήνας.

Ο λόγος των επισκεπτών στα blogs αυτά δε χαρακτηριζόταν από ιδιαίτερη πολιτική διεισδυτικότητα, καθώς, εφ’ όσον εκδήλωνε συμπάθεια προς την εξέγερση, έτεινε να στρέφεται είτε κατά των αστυνομικών, όχι των πολιτικών τους προϊσταμένων, είτε συλλήβδην κατά του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Στην περίπτωση που το μήνυμα ήταν επικριτικό για τα επεισόδια που προκαλούσαν οι κουκουλοφόροι, περιοριζόταν συνήθως σε μια ηθικού χαρακτήρα καταγγελία, χωρίς να συνοδεύεται από μια απόπειρα ερμηνείας του κοινωνικού φαινομένου.

Σε μια προσπάθεια συστηματοποίησης των μηνυμάτων των επισκεπτών στις ιστοσελίδες των free press εντύπων θα ήταν σκόπιμο να ξεκινήσει κάποιος με την αντιπαραβολή των απόψεων που καταδικάζουν την αστυνομική αυθαιρεσία και εκφράζονται υποτιμητικά για τα όργανα της τάξης

Ezak (lifo)

Δευ, 08 Δεκ 2008 06:24 μμ
Τρέξτε…

…φορέστε τον εξοπλισμό, τα κράνη, τις μάσκες, τα γκλοπς σας, πάρτε τα πιστόλια σας και ελάτε να μας αντιμετωπίσετε…Θα είμαστε στην πλατεία, άοπλοι, μόνο με τα ρούχα μας ή και χωρίς αυτά αν φοβάστε…

PINK FISH

στις 11/12/2008, 08:41 πμ (lifo)

προχτές που τρεις αστυνομικοί έσερναν στη Πλατεία Συντάγματος ένα πιτσιρίκι, ένα σκυλί πετάχτηκε και μπήκε στη μέση. Καταλάβαινε τι συμβαίνει

με αυτές που επικρίνουν τις βίαιες πρακτικές που υιοθέτησε η εξεγερμένη νεολαία.

haros

Τετ, 10 Δεκ 2008 01:03 πμ (lifo)
ΟΙ ΤΖΑΜΑΔΕΣ ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ….

μπλεχτηκαν οι γνωστοι αναρχοκουκουλοφοροι με αλβανοπακιστανοπλιατσικολογους και με πιτσιρικαδες ,παιδια δικα μας που ο αυθορμητισμος της ηλικιας και οι μαγκες του ιντερνετ και των blogs τους εβαλαν την ιδεα οτι ολοι οι μπατσοι ειναι γουρουνια δολοφονοι,οτι ειναι θεαρεστο εργο να τους πετουν πετρες,να τους βριζουν γιατι

Πέρα από τα σχόλια που επιχειρούν μια ορθολογική ανάλυση της πολιτικής πραγματικότητας ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και αυτά που είτε διακωμωδούν την εξαιρετική κατάσταση που έζησε η Αθήνα το Δεκέμβρη

liakos

Τετ, 10 Δεκ 2008 04:49 μμ (lifo)
Καλησπέρα σας.

Θα ήθελα τη βοήθειά σας.

Ξέρει κανείς πως μπορώ να επικοινωνήσω με τους αναρχοκουκουλοφόρους να πάνε να κάψουν και το μαγαζί μιας πρώην γκόμενάς μου? Δεν είναι κέντρο βέβαια αλλά διατίθεμαι να τους πληρώσω τα εισιτήρια του λεωφορείου. Υπάρχει κάποιο 090?

Επίσης αν κεράσω τα μπουκάλια (μόνο σαμπάνιας γιατί μπύρα δεν πίνω) και το πετρέλαιο.. μπορούν να πάνε και σε μερικά κανάλια να τα κάψουν?

Ευλόγησον.

Freeeeeeeeedom

Πεμ, 11 Δεκ 2008 09:57 μμ (lifo)
ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ:ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ,ΙΡΑΚ,ΝΟΤΙΑ ΟΣΕΤΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ…‏

Ευτυχως δεν εχω παει στο κεντρο, πρωι….Δεν ξερω πως θα αντιδρουσα…

meropi

Δευ, 15 Δεκ 2008 05:13 μμ (lifo)
Στην εορταστική Αθήνα……Γιορτάζουν μόνο οι Τζαμάδες!!

είτε στρέφονται έναντι πάντων και εκφράζουν μια γενική απογοήτευση για την εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει η χώρα

AfinontastinMykono

Δευτέρα, 8 Δεκέμβριος 2008 11:17 ( blog θειικό αμβλύ στη σελίδα της Athens Voice)

Είναι πολύ κρίμα πάντως μια χούφτα ανθρώπων, είτε αυτοί λέγονται μπάτσοι είτε «αναρχικοί»… να καταστρέφουν ανθρώπινες ψυχές. Ο μπάτσος (και οι μπάτσοι γενικά) σκότωσε ένα ΠΑΙΔΙ και οι αναρχικοί «΄σκοτώνουν» όλους εμας εκεί έξω. Δεν είναι δυνατόν να καταστρέφεις περιουσίες. Τι σχεση έχει αυτό με το θάνατο του παιδιού?Δεν γίνεται να καταστρέφεις δρόμους γιατι… εμείς, θα τους πληρώσουμε πάλι!!!! Δε γίνεται να καις κτίρια. Υπάρχουν άνθρωποι μέσα! Και μπορεί ανα πάσα ώρα και στιγμή αυτό το κτίριο να γκρεμιστεί σκοτώνοντας οποιον είναι εκεί γύρω.

eliaz

Τετάρτη, 17 Δεκέμβριος 2008 13:51 ( blog θειικό αμβλύ στη σελίδα της Athens Voice)

Δεν υπάρχουν εναλλακτικές, ούτε θα υπάρξουν. Κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν γίνεται πολιτικός πια.
Στο μέλλον οι πολιτικοί μας θα είναι επιστρατευμένοι.

* Ο Γιώργος Γιαννακόπουλος είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου